قسمتی از بیانات آیةالله العظمی وحید خراسانی مد ظله العالی درباره وظیفه مسلمانان در روز شهادت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام
اين زندگي سر ميآيد ؛ شما همه سال قبل چنين روزي بوديد ، امسال هم همين روز هستيد ، اين سال كه گذشت ، براي شما چه ماند ؟ هيچ ؛ كأن لم يكن شيئاً مذكورا ! مگر عمر من و تو چند ورق دارد ؟ يك ورق آن اين جور برگشت ، چند ورق ديگر هم همين جور برميگردد ! و أنذرهم يوم الحسرة إذ قضي الأمر ! حسرت ، هنگام جان دادن است كه اي كاش! ميتوانستم يك قدم در راه اميرالمؤمنين بردارم و برنداشتم ؛ ميتوانستم يك عَلَم برپا كنم و نكردم ؛ اين حسرت چه وقت است ؟ اجتمعت عليهم سكرة الموت وحسرة الفوت ! دو چيز هنگام جان دادن فشار ميآورد : اول حسرت فوت ، دوم سكرات موت ؛ آن وقت جدايي از همه ـ كه احدي به داد نميرسد ـ كيست ( كه به داد ميرسد ) ؟ يا حار همدان ! من يمت يرني . . . هر كس كه بميرد ، هنگام جان دادن ، علي ( عليه السلام ) را ميبيند ؛ بعد كه او را ديدي...
دسته بندی : امیرالمومنین(ع) , ,
برچسب ها :